Kerstwensen

Het is weer die tijd van het jaar. Gezelligheid wordt een verplichting, die we willoos ondergaan, maar waar we stiekem toch keihard van genieten. Allez, ik dan toch. Kitscherige kerstornamenten, een vleugje volledig aanvaardbare Wham! en Maria Carey, allemaal lichtjes. Onze consumptiemaatschappij draait doller dan anders; de Visa-afrekening torenhoog, godzijdank recht evenredig met de stapel cadeautjes onder de obligate kerstboom. Jenever zuipen op een kerstmarkt waar veel te veel volk rondloopt, zodat je kan vergeten dat je diep van binnen kerstmarkten (en te veel mensen) haat. Er valt veel te zeggen over de kerstperiode, maar dat je er niet aan kan ontsnappen is een feit.

Persoonlijk vind ik het niet erg. De wereld mag op z’n kop gaan staan, op 25 december moet en zal het Ministerie van Hysterie in het ouderlijk huis vertoeven tussen al haar familieleden, borrelhapjes en cava nog aan toe. Ik zie mezelf echt wel als een progressieve meid, heus waar, maar op gebied van tradities ben ik oerconservatief. Nu moeten jullie weten dat onze kersttradities al bijna jaarlijks blijken te veranderen. Redenen genoeg tot hysterie, als je ’t mij vraagt.

Het begon onschuldig, en ook wel terecht, met het weren van het fonduestel aan de kerstdis. Vader Buelinckx kon de verpletterende teleurstelling niet de baas wanneer hij  geagiteerd moest toekijken hoe zijn kleine kroost steevast stukjes vlees verloor in de pot kokende fondue-olie. Aangezien het niet past dat je op kerstmis ruzie maakt, en al zeker niet om eten, werd het fonduestel verbannen naar de zolder. Gourmet dan maar! Dat bleek jaren een degelijk alternatief. Tot een andere Buelinckx zich te pletter vrat en heel het huis onderkotste, en daarbij heel dramatisch de portretten van onze grootouders niet spaarde. “Ons ma en onze pa”, ik hoor het mijn ma nog jammerend uitroepen, nog niet volledig de omvang van de Bourgondische uitspatting beseffend. Na deze helikopterbraakpartij besloot moeder de vrouw het gourmetstel eveneens te bannen. Beter voor de gordijnen ook.

Intussen begon ik het toch moeilijk te krijgen met al deze veranderingen. Waar we vroeger voor iedereen pakjes kochten, schakelden we quasi ongemerkt over naar namen trekken en verlanglijstjes. Later bleek dat wel beter voor mijn portefeuille, daar kan ik eerlijk over zijn. De pakjesronde aan het uitgebreid ontbijtbuffet kon uren duren en dat was als kind een heerlijk vooruitzicht, zo’n vooruitzicht waar je de avond voordien gezond nerveus van wordt. Maar de geschenkjes waren misschien toch té. Gelukkig was er die ontbijttafel.

Tot ook, in functie van de geweldig schattige kleinkinderen die onze familie aanvullen, dat ontbijt afgeschaft werd. Waar ik me de vorige veranderingen nog redelijk rustig onredelijk opstelde en als enige in het verweer ging, kreeg ik nu zowat een halve zenuwinzinking.

’s Middags warm eten op Kerstmis? Wablieft? Zijn jullie totaal van lotje getikt?

Het mocht niet baten. Ik ben het jongste kind en ben met veel weggekomen, veel verwend geweest ook. Maar die kleinkinderen hebben duidelijk mijn positie ingenomen. Ik heb niks meer te zeggen.

Dus na de fondue, de gourmet en de pakjes moest ook nu het ontbijtbuffet eraan geloven. En zo geschiedde. Mijn enige voorwaarde? Genoeg aperitiefhapjes, zowel die voor in de oven als in de frituur. En liters cava.

Met de jaren komt ook de wijsheid, om een mooie boutade te gebruiken. Als ik, in deze tijden van peis en vree op aard, diep in mijn zieltje kijk, dan kom ik tot volgende conclusie. Tradities zijn mooi, tradities in ere houden ook, krampachtig vasthouden aan details misschien ietsje minder. De belangrijkste traditie op kerstdag? Daar ben ik intussen wel uit: samen zijn met de mensen waar ik onvoorwaardelijk van hou, en zij van mij. Die me nemen zoals ik ben – en ik hen ook, niet altijd evident, voor niemand. Die dus ook perfect kunnen verdragen dat ik nog elk jaar opnieuw even moet mompelen dat het toch schandalig is dat er geen ontbijt is en dat ik nog meer pakjes wil dan ik al kreeg. Eens een verwend nest, altijd een verwend nest.

Vrolijk kerstfeest iedereen. Ik wens jullie allen veel warmte en liefde, veel pakjes en een goed middeltje tegen indigestie!