de al dan niet existentiële besognes van een 33-jarig meisje
laurabuelinckx
Normaal
Ik heb nooit geweten wat nu echt normaal is en wat niet. Het ene moment wil je niet normaal zijn, omdat je denkt dat je bijzonder bent, speciaal, niet zoals de anderen. Vraag maar aan de crisismanager, die me zelfs op een van onze eerste uitjes plagend verweet een typisch meisje te zijn. Waarop wij […]
MeerTweedracht
Ik ben moe. Ik heb slecht geslapen. Mijn ogen raken moeizaam geopend, want ik heb natuurlijk weer eens moeten janken. De hysterie nabij. Het was gisterenavond namelijk ambras op het Ministerie, en dat na een gezellig weekend. Ikzelf en de crisismanager, briesend tegenover mekaar, overduidelijk niet eensgezind. Neen, niet omdat hij zijn sokken op de […]
Meer
Epifanie op de dansvloer
Hoe moet ik dit eigenlijk vertellen zonder mijn schare intellectuele lezers te verliezen? Gewoon, met de deur in huis en hysterisch als altijd. Ik kijk de laatste tijd regelmatig naar bagger op de buis. Ik heb daar wel ’n neus voor, om niet vals bescheiden te willen zijn. Huizenjagers, Expeditie Robinson, Een frisse start met […]
Meer
’t Is allemaal de schuld van de knappe man
Het is een vloek en een zegen, een lief hebben dat meer dan bovengemiddeld knap bevonden wordt door de meerderheid van de vrouwelijke bevolking. Enerzijds besef je dat je, puur op uiterlijke en dus oppervlakkige kenmerken, een goede keuze hebt gemaakt. Het is ook gewoon een leuk zicht ’s morgens bij het ontwaken en ’s […]
MeerMijn grootmoeder
Sterven, het hoort helaas onherroepelijk bij het leven. Die laatste genadeslag van het zijn. Mijn grootmoeder, geliefd kabinetsmedewerker Geheugendienst op rust, wordt nooit meer wakker. Verstorven, zoals mijn neefjes verkeerdelijk juist zeggen. Mijn papa is nu een wees – verweesd zei hij dat zelf, met stille tranen in de ogen. Het verdriet van een ouder […]
Meer