de al dan niet existentiële besognes van een 34-jarig meisje
Dus, herinner je je nog dat ik een blogje schreef over het praktische en weinig spannende whatsappverkeer tussen mij en de crisismanager? En dat een zekere vroedvrouw heel Vlaanderen aan het sexten krijgt? Je leest het hier nog eens, als je wil. Die kaartjes waarover ik het toen – voor de grap – had, die […]
MeerIk vind jammer genoeg niet vaak de tijd meer noch de puf om online wat hysterisch te ranten over alle onzin die ik tegenkom. En we weten allemaal hoeveel onzin ik zoal tegenkom op een doordeweekse scrollsessie op pakweg den Instagram. Dat is niet goed, want die hysterie van me afschrijven is eigenlijk mijn vorm […]
MeerIk volg al een tijdje het Instagramfenomeen Uwe Porters. Dat is een vrijgevochten vroedvrouw die Vlaanderens vrouwvolk voorlicht over alles wat met onze onderste regionen en hormonale huishouding te maken heeft. Maar intussen heeft zij ook de nobele taak op zich genomen om alle koppels die in de tropenjaren zitten terug, euhm, tropisch warm en […]
MeerManifestatie. Het is een dingetje, blijkbaar. Als je maar lang genoeg denkt dat iets zal gebeuren, dan gebeurt het ook. Daar komt het zowat op neer. Gecompliceerd is dat niet, geef toe. Je moet blijkbaar frequent iets neerpennen of zeggen, de zogenoemde affirmatie, en dan komt je droom wel uit. Als je hard genoeg je […]
MeerDe eerste keer wilde ik niet naar huis. Ik was bang, wilde niet alleen zijn, want wat wist ik nu? Huilend liep ik de gang door, afscheid nemend van die vroedvrouwen die mij dag en nacht hadden bijgestaan. Die bij het minste kikje, gilletje of pijntje naar me toegesneld kwamen, en nooit oordeelden, ook al […]
MeerDe minister deed nog eens aan Cultuur vandaag. Dat was erg lang geleden. Zo lang geleden zelfs, dat ik me niet meer goed kon herinneren wanneer ik voor het laatst naar het theater ging. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen. Zaal van dienst: de prachtige Roma in Borgerhout. Gezelschap van dienst: drie gelijkgestemde meisjes. Stuk […]
MeerWas me het weekje wel! De minister is een beetje stout geweest. Dat lijkt misschien niet al te verwonderlijk, maar toch, eigenlijk ben ik best een lief mens met een grote mond op papier en ’n klein hartje, 99% van de tijd empathisch enzoverder enzovoort. Alleen als het op bullshit aankomt, dan verdwijnt dat vredelievend […]
MeerDrie maanden geleden zag ik hem nog een laatste keer. Hem: dat is mijn neef Wim. Hij had Magnus op zijn toen al fel vermagerde maar liefdevolle schoot. Daar heb ik een hele mooie foto van. We babbelden wat, over alles en niks, en nu denk ik aan alles wat ik daartussenin nog had willen […]
Meer
Ministerie van Hysterie 