de al dan niet existentiële besognes van een 30-jarig meisje
Oké, we gaan een huis kopen. O jee, echt? Doen we dat echt? Zolang we geen crisissen meer te bedwingen hebben wel ja. Waarom ook niet? Stop dan wel met je wispelturigheid en je wekelijkse inzinkingen. (Zegt de crisismanager uiteraard tegen mij, en niet omgekeerd.) Romantisch zijn we wel hier op het ministerie, maar dat… Lees verder Huizenjacht
Je moet tegenwoordig je eigen baas zijn. Gewoon, je eigen ding doen. Je eigen zaak starten. De hashtag lady boss claimen like a boss. Dan ben je pas echt hip en heb je eindelijk die job van je leven. Zo lijkt het toch soms, want laat ons eerlijk zijn, met leerkracht te zijn kom je… Lees verder Ondernemingszin
Ik weet het, het is niet oké (of net wel tegenwoordig?), maar ik kijk naar Temptation Island. Ik ben niet alleen, want samen met mij kijkt nog zo'n half miljoen Vlamingen naar de dolle fratsen van kleurplaat en huilebalk Fabrizio, de uit d'r oren lopende kaas van Megan, de stiekeme scheve schaatsen van Mezdi en… Lees verder Temptation
Gisteren was het tien jaar geleden dat Hugo Claus stierf. Als leerkracht Nederlands was het dan ook mijn plicht hem te herdenken. Op een vrome manier, geen hysterische. Geen poespas. Ik las in elke klas Sonnet I voor. Dat gaat over dat de meeste dingen in het leven volmaakt zouden zijn op één moment en… Lees verder Begrijpe wie begrijpen kan
Het duurde niet lang, veel te kort zelfs om eerlijk te zijn. Maar een nieuwe zenuwinzinking diende zich dit weekend aan. Een grote, jawel. Malheur alom, ontzetting, wanhoop ook. Ik was eerst al eventjes furieus geworden omdat sommige volwassen mensen 11 uur op een zaterdag een veel te vroeg tijdstip vinden om af te spreken,… Lees verder In bad
Een tijd gelezen zat ik nog in de Zwitserse bergen, nu noopte een acuut gebrek aan vitamine D tot de drastische beslissing om een week te overwinteren in Lanzarote. Neen, niet met de bejaardenbond, maar met de crisismanager. Er gezellig even tussenuit. Bekomen van de kou, van de laatste crisis, van de dagelijkse sleur. Decadent… Lees verder Patatas bravas
Lees ik dat goed? Staat daar nu echt beffen op die pennenzak? Jeetje, de jeugd van tegenwoordig! Mijn jonge lerarenogen waren nog niet veel gewend. De eerste keer dat ik de afkorting BFF las, was ik duidelijk niet mee. Ik had al met lede ogen moeten toezien hoe 'ff' een gangbare afkorting werd voor 'even'.… Lees verder BFF
Vrouwen die niet huilen vertrouw ik niet. Bestaan die eigenlijk wel? Ik hoop stiekem van niet, maar vandaag heb ik voldoende realiteitszin om te beseffen dat zulke vrouwen ook hun bestaansrecht hebben. Zelf kan ik best wel aardig 'n potje schreien. Goed ontwikkelde traanklieren, al zeg ik het zelf. Mag ik mijn aangeboren weentalent op… Lees verder Vrouwen die huilen
Nostalgie. Het overvalt me, vaker dan verwacht. Melancholie. Van 't zelfde. Het zijn dan ook zulke mooie woorden (proef ze maar eens, laat ze maar eens rondrollen in je mond), die een zo mogelijk nog mooiere betekenis omhullen. Er ligt een wereld in ze, een net niet helemaal vergeten wereld. En onschuld, puurheid, kinderlijk geluk;… Lees verder Nostalgie
Een tijdje geleden vroeg een collega-vriendin of ik niet mee wou gaan skiën in Zwitserland. Zij en haar vrienden hadden een chalet gehuurd voor 14 personen, maar er konden er nog wel twee bij. De crisismanager en ik hadden net een crisis te bedwingen, een eenzaam oudjaar lonkte, dus een weekje weg van alles leek… Lees verder Op retraite
