Paroles, paroles, paroles. Luidkeels brulden wij thuis mee met Dalida, wanneer ma of pa het verzamelalbum Franse chansons door de boxen liet knallen. Met die lekker rollende r, die ik me maar niet eigen kon maken. Wisten jullie trouwens dat de huig-r decennialang onderdrukt werd door de tongpunt-r in ons Vlaanderenland? Je kon een carrière […]
Auteur: laurabuelinckx
Epidurale verdoving?
“Kom, Octaaf!” De lezer die vroeger naar Samson keek, weet allicht wat de crisismanager bedoelt wanneer hij me ‘om te lachen’ Octaaf noemt. Tot wel 100 keer op een dag. Teleurgesteld omdat ik zijn mopje niet hilarisch vind, maakt hij het vaak alleen maar erger. “Maar nee, je hebt een mooie ton!” “Haha, je linea […]
Oma
“Laura, wanneer ga je nog eens mee naar oma?” “Ja, mama, ik weet het, maar het is gewoon zo druk. Volgende keer, echt.” In de hectiek van het dagelijks leven schoot het bezoek aan mijn oma in het verre Limburg er al te vaak bij in. Te druk bezig met. Tja, met wat eigenlijk? Te […]
Babymoon
Dan ben je zwanger, en moet je blijkbaar nog altijd aan bepaalde standaarden voldoen. De ideale zwangere vrouw komt niet al te veel bij, maar heeft wel een mooi rond buikje en volle borsten. (1) De ideale zwangere vrouw blijft uiteraard fit en gezond en heeft alleen maar een beetje last van de niet gênante […]
Tijd voor inzicht
Een tijdje geleden was ik weer maar eens de zenuwinzinking nabij. Dat was nadat ik op een helder moment besliste om mijn lessen te tellen, om zo mijn planning voor de laatste schoolweken te kunnen optimaliseren. Viel dat even tegen. Dacht ik dat ik zeeën van tijd had om de wondere wereld van het modernisme […]
Batibouw I
Per ongeluk een huis verbouwen? De Minister van Hysterie kan dat. De crisismanager gelukkig ook. Als je je vergist van postcode, is dat natuurlijk niet zo’n vreemde bijkomstige lapsus. Jullie weten misschien nog dat wij een jaar geleden op zoek waren naar een huis. Dat vonden wij opeens. In een verkeerde stad, dat wel, maar […]
(G)een kwaad woord over onderwijs
Het is stilaan tijd om eens een beetje te zagen. Mag dat? Geef maar toe, mijn vorige twee teksten lazen als één grote lofzang op het beroep en toonden mij als de immer enthousiaste leraar die het allemaal wel voor mekaar heeft, zo’n echte positivo die geen kwaad woord over heeft over de leerlingen, laat […]
Voorzichtig
Dat wordt hier een triestige blogpost, vrees ik. De hysterie voorbij. Nu, er waren zeker genoeg hysterische momenten afgelopen weken op het ministerie. Laat me daar maar mee beginnen. Ze kunnen zelfs nu nog een glimlach op mijn gezicht toveren. De ochtendplas en de predictor. Het blauwe plusje. Het drie minuten wachten – want dat […]
Normaal
Ik heb nooit geweten wat nu echt normaal is en wat niet. Het ene moment wil je niet normaal zijn, omdat je denkt dat je bijzonder bent, speciaal, niet zoals de anderen. Vraag maar aan de crisismanager, die me zelfs op een van onze eerste uitjes plagend verweet een typisch meisje te zijn. Waarop wij […]
Tweedracht
Ik ben moe. Ik heb slecht geslapen. Mijn ogen raken moeizaam geopend, want ik heb natuurlijk weer eens moeten janken. De hysterie nabij. Het was gisterenavond namelijk ambras op het Ministerie, en dat na een gezellig weekend. Ikzelf en de crisismanager, briesend tegenover mekaar, overduidelijk niet eensgezind. Neen, niet omdat hij zijn sokken op de […]
