PS: Sorry!

Het ministerie stond een tijdje geleden weer eventjes in rep en roer na het lezen van een opiniestuk over WeCanDance op VRT NWS (waar zijn die klinkers eigenlijk gebleven?) en daar wil ik nu, zo’n twee weken later, toch nog verslag over uitbrengen. Ik kom traag op gang, ik weet het. Ik loop een beetje achter op de zaken, want ik ben geen influencer noch een fomo (toch niet pathologisch). Bovendien ben ik er de persoon niet naar om elk festival te willen bijwonen, want de misantroop in mezelf haat olijke mensenmassa’s. Die vind je wel eens op een festivalweide. Ook al wilde ik vroeger dolgraag een hippie zijn, er zit nu te weinig hippie in me om schaars gekleed en met bandjes in m’n haar rond te huppelen op een zompige wei waar de vrije liefde in 2010 nota bene voor het Woord van het Jaar ‘tentslet’ zorgde. Nah, zo ben ik niet. Ik bekijk alles liever van een veilige afstand, of ook gewoon totaal niet.

Tot ik dus de open brief las van een zekere jongedame op VRT NWS (serieus, die klinkers?) over het m’as-tu-vu-verkleedfeest WeCanDance. Nu had ik op die vermaledijde social media al wel de ene achter de andere afgelikte foto zien passeren van festivalgangers die op het eerste zicht meer om hun looks bekommerd zijn dan om de muziek, allen opzichtig getooid in cowboyfranjes en indianenveren en een dosis make-up waar je Jan De Nul voor moet contacteren om ‘m weer van je gezicht te laten baggeren. No judgement here. Ieder doet wat ie wil.

Maar blijkbaar mag dat niet. Blijkbaar mag niet iedereen doen wat ie wil. Want jezelf verkleden in een porno-indiaan en een geile cowboy schijnt tegenwoordig ‘cultural appropiation’ te heten.

Ik zie het mezelf zo zeggen tegen m’n ongeboren kinderen die later, als ze dan toch ooit geboren zijn, ongetwijfeld wel eens ‘indiaantje’ willen spelen.

“Nee, lief kind, nee. Je beseft toch dat je met dit ogenschijnlijk onschuldig spelletje de genocide op de indianen lijkt te verdedigen?” En zo voed je dan een kind op, getraumatiseerd door het kinderspel dat ‘leven’ schijnt te heten.

Soit, culturele toe-eigening dus. Zoals het een minister betaamt, heb ik me wat oppervlakkig verdiept in het onderwerp (hier en hier). Uiteraard, dat spreekt zelfs gewoon voor zich, is een cultureel bewustzijn broodnodig. Je bent een halfgare nitwit als je je als volwassene verkleedt als indiaan maar nog nooit van een reservaat of Wounded Knee hebt gehoord. We mogen elkaar dus zeker dat cultureel bewustzijn schoppen. Zo is onze generatie niet verantwoordelijk voor de gruweldaden van Leopold II, maar moeten we wel op de hoogte zijn van de wantoestanden onder zijn bewind. Racistische liedjes zingen over ‘handjes kappen’ in de Congo getuigt dus van een totaal gebrek aan cultureel bewustzijn en historisch besef – en aan menselijkheid en respect, dat ook.

Helt de slinger alleen nu niet wat te ver door? Het beschimpen van een meisje in een Chinese jurk, omdat zij geen respect zou tonen voor de Chinese cultuur. Het verbieden van een verkleedpartijtje, omdat dat voorbijgaat aan geleden leed waar je zelf niets aan kan doen. Het afkeuren van een Britse kok die een Jamaicaans gerecht maakt, het schandalig vinden dat we op de yogamat zitten onder het goedkeurend oog van een plastieken Boeddhabeeldje uit de Casa, en moord en brand schreeuwen omdat een geprivilegieerde oude blanke man een Arabisch cijfer durft neer te schrijven op een blad papier afkomstig uit het Amazonewoud zodat dat blad papier rechtmatig aan een bosjesman toebehoort en wij er met onze fikken van moeten afblijven. (Even serieus, wij moeten écht wel met onze fikken van het Amazonewoud afblijven, maar ik moest even een dramatisch punt maken.)

Het is toch net mooi, wat eeuwen culturele kruisbestuiving ons heeft opgeleverd. Zijn wij onmensen als wij yoga beoefenen, maar geen hindoe zijn? Mag ik nog stiekem genieten van vette gangsta rap en dwepen met Tupac Shakur, ook al ben ik geen Black Panther en weet ik totaal niet hoe het voelt om op te groeien als zwart meisje in een arme buitenwijk? Was ik als kind onrespectvol tegenover de indianen omdat ik smulde van de boeken van Karl May en mezelf graag als Pocahontas voordeed? Een prachtige Disneyfilm trouwens, maar waarschijnlijk toch ook vol vooroordelen en stereotyperingen? Mag die überhaupt nog gezien worden in deze tijdsgeest?

Dat er stemmen zijn die zich laten horen, net omdat ze te weinig gehoord worden, juich ik zeker toe. Er zijn zaken waar ‘wij’ nu eenmaal minder of geen voeling mee hebben als het gaat over discriminatie. Maar laat ons wel gewoon stoppen met elkaar murw te slaan met wat niet (meer) mag op gebied van eten, muziek, klederdracht, hobby’s. Ik respecteer elke cultuur, maar ik wil nog graag zonder schuldgevoel kunnen genieten van wat we elkaar allemaal te bieden hebben. Ik kan er als 31-jarige minister toch ook echt gewoon niet aan doen dat de westerse cultuur eeuwenlang zo dominant is geweest? Ik besef het wel, en ik besef maar al te goed dat ik geboren ben in dat deel van de wereld in dat soort gezin in dat soort beschermd milieu dat ervoor gezorgd heeft dat ik privileges heb die anderen niet hebben. Is dat besef niet wat iedereen nodig heeft – in plaats van te stoppen met het eten van kebab en de Pilatesles af te blazen?

Wat structureel moet worden aangepakt is het ranzig racisme dat vandaag de dag nog steeds welig tiert in onze maatschappij. De nieuwe slogan van Vlaams Belang al gezien? “Eerst onze mensen”, serieus? Wie zijn dat trouwens, onze mensen? Onder andere zulke politieke slogans zijn een gevaarlijke katalysator voor het tegenwoordig haast opvallend onopvallend mainstream racisme. Niet het jezelf verkleden als spacy indiaan op een festival waar je drugs moet nemen om de muziek en elkaar ook maar enigszins te kunnen verdragen.

O ja, crisismanager, zijn die tickets voor Voodoo Village reeds besteld?

——————————————

PS: Ik bezwijk voornamelijk onder groepsdruk om naar een festival te trekken. Of als Arctic Monkeys geprogrammeerd staan. Sorry dus als jullie me ooit al betrapten/zullen betrappen op een festival en mij nu hypocriet vinden.

PPS: Ik heb nog nooit WeCanDance bijgewoond, dus gelieve mijn gefingeerde vooroordelen met een korrel zout te nemen. Sorry als ik lezers heb aangevallen die fervente WeCanDancers zijn, het was niet mijn bedoeling.

PPPS: Sorry aan alle tentsletjes die zich aangesproken voelen door mijn inleiding! Ook sorry aan de hippies!

PPPPS: Ik ben ervan overtuigd dat de opiniemaakster in kwestie goede bedoelingen had en wil haar dan ook helemaal niet schofferen. Bedankt dat je je opinie met de wereld hebt durven delen. Sorry dat jij de aanleiding was van deze blogpost en sorry dat ik het niet eens ben met wat je schrijft.

PPPPPS: Sorry VRT NWS, omdat ik lach met het feit dat jullie de klinkers hebben afgezworen.

PPPPPPS: Bosjesmannen wonen niet in het Amazonegebied, dat weet ik wel, duh. Ze behoren tot de Khoisan-groep en wonen in Afrika. Het kwam zo gewoon beter uit in de opsomming. Het was effectief ook de bedoeling om te overdrijven, door middel van een literair stijlmiddel (i.e. de hyperbool). Mijn oprechte excuses dan ook aan iedereen die zich beledigd voelde door deze culturele misvatting. Niets dan respect voor de San.

PPPPPPPS: Ook een welgemeende sorry aan Jan De Nul mocht ik zijn bedrijf belachelijk hebben gemaakt. Ook sorry aan alle cosmeticamerken die zich geviseerd zouden kunnen voelen omdat ik lach met make-up. Ook sorry aan alle vrouwen die tonnen make-up dragen, ik lach niet met jullie, maar met de situatie.

PPPPPPPPS: Een laatste sorry aan al de rest: diegenen die dit niet graag gelezen hebben, die vinden dat ik ongelijk heb, die er de nuance niet van inzien, die een slechte dag hebben, die een slechte dag hebben nà het lezen van dit stuk. Sorry dat ik zoveel sorry zeg, dat ook. Het is maar om zeker te zijn dat ik niemand tegen de schenen schop, want je weet maar nooit. Sorry voor alles!