Gastblog door Lady Bulinski, grote zus en directeur van Circus Bulinski.
‘s morgens
Ik wil ni kleertjes aandoen! Ik wil ni tanden poetsen! Ik wil ni eten! Ik wil ni naar school! Ik wil ni met andere kindjes spelen!
‘s namiddags
Ik wil ni op de fiets/in de buggy/stappen/fietsen! Ik wil mijn sjaal ni aandoen (hoest hoest)! Ik wil ni naar huis! Ik wil ni met mama spelen!
‘s avonds
Ik wil ni pimama aandoen! Ik wil ni naar boven! Ik wil ni tandjes poetsen (hier toch enigszins een vlaag van consequent gedrag, betrapt)! Ik wil ni in mijn bedje! Ik wil ni onder het deken! Ik wil ni slapen!
‘s nachts
Zzzzzzz (Yes!) …. boink (iemand springt uit bed) kriep (iemand doet de deur van zijn slaapkamer open) trippel trippel trip (iemand staat bovenaan de trap te wachten)
“Mamaaaaaaaa! Papaaaaaaaaa! Ik wil bij jullie in het grote bed!”
Aha! Toch iets dat hij wil!
Stiekem wil elke 30-jarige en ouder ook het recht op dergelijk onredelijk en tegendraads gedrag. Maakt niet uit dat het bovenstaande een greep is uit het dagelijks leven van een bijna 3-jarig meneertje. 3 jaar, 30 jaar … leeftijd is toch nooit belangrijk?
Konden wij, jullie minister van hysterie en ondergetekende, waarnemend Staatssecretaris, konden wij ook maar eens stampvoetend op de grond gaan liggen krijsen omdat de dag, de week, het leven niet verloopt zoals we het gepland hadden. Het zou deugd doen, voor even toch.
Zolang iemand daarna ons nog hevig snikkend lijfje sussend tot bedaren brengt en zachtjes heen en weer wiegt. Alles komt wel goed, kleintje.
Aan gisteren hoef je niet te denken, morgen is nog zo ver weg. Met je voeten in de neus van papa en je bolletje in de nek van mama lig je even later onbeschaamd te snurken. Dwarsliggertje.
…
volgende ochtend
Ik wil een boterham met choco! Alsjeblieft liefste mama van heel de wereld!
– Tuurlijk, schattebolleboosje van mij.
Was het allemaal maar zo simpel, niet waar?
Ministerie van Hysterie 
Één reactie