Lijstje #4

1. Rondslingerende pampers in huis, omdat de crisismanager weigert pipipampers in de luieremmer te gooien. Volgens hem besparen we zo veel geld omdat we minder moeten investeren in de navulcassettes, maar mijn gemoedsrust is belangrijker dan de volle €3 die we daarmee uitsparen. Dat hij die plasluiers dan wel steevast vergeet op de kast of op de tafel lijkt me dan ook allesbehalve een win-winsituatie te zijn. Volgende keer leg ik ze op zijn hoofdkussen.
2. De PlayStation 5 van de crisismanager, die er enigszins wel voor zorgt dat er minder pampers rondslingeren in huis. Wat logisch is, want de kleine kabinetschef-tut en ikzelf bestaan amper nog en zodoende moet ik als zwangere vrouw met het risico om besmet te worden met CMV noodgedwongen zo goed als alle pamperwissels op mij nemen. Nu, op zich niet veel verschil met onze taakverdeling voor PS5, maar toch, het is een principekwestie.
3. De kleine kabinetschef-tut die onvervaard de trap op- en afklimt, en zelfs al afdaalt aan de hand van haar vader, waardoor wij beiden moeten huilen omdat we in een glimp een toekomstbeeld zien waarbij een of andere zeventienjarige slungel haar komt ophalen voor haar eerste galabal. En ja, duidelijk te veel teenage romcoms gezien, dat ook. Hoe dan ook, mijn miniatuurmeisje groeit als kool en ik sta erbij en ik kijk ernaar, volledig vervuld van wat volgens mij volmaakte liefde is.
4. De zoektocht naar een mooie, comfortabele zwangerschapsjeans. Bestaan die? Zo ja, waar worden die ergens verstopt? Waarom dit vestimentair complot tegen zwangere vrouwen tout court? Zwangerschapsmode is om van te huilen, en dat heeft echt niets met de hormonen te maken. Lelijke, lange rekbanden aan vormeloze broeken, extreem saaie T-shirts met van die vreselijke decolletés waardoor je melktieten nog meer op uiers lijken, vormeloze jurken of truien met een lintje om dat dan net boven je buik te knopen… In H&M hangen ze dit vergeten segment van de vrouwenmode dan ook nog eens in een godvergeten hoekje van de winkel, waarbij je je door het plaatsgebrek tussen de rayons niet eens kan bukken met je dikke buik en uitgezette kont om een praktische mommy tights of een lelijke maar levensnoodzakelijke granny pants mee te grissen van het onderste rek. Als er al één merk is waar ik nog enigszins leuke stuks van heb, dan is het Mamalicious. Maar je kan begrijpen dat ik mijn serieuze twijfels heb bij zo’n naam en dus met de nodige terughoudendheid een jurk of jumpsuit van Mamalicious bestel. Waar blijft die postbode trouwens met mijn pakketje?
5. De publicatie van mijn boek natuurlijk! Speciaal opgespaard voor puntje 5, maar uiteraard de belangrijkste oorzaak van mijn hysterie afgelopen week. Het is ontzettend bevredigend te zien hoe mijn boek zijn weg vindt naar jullie handen, jullie salontafeltjes en/of nachtkastjes. Hysterische dankbaarheid hier, dat had je wel kunnen raden.

En jij? Nog iets aan toe te voegen?